مصاحبه با گارسیلا پرییه تو Garciela Prieto ، نایب رئیس دیوان عالی خلقی هاوانا

مصاحبه با یک قاضی انقلابی در هاوانا

آیا قضات در نظام سوسیالیستی «غیرقابل عزل» هستند؟
آیا قضات کوبایی توسط حزب کمونیست انتخاب می شوند؟
آیا توده های مردم در انتخاب قضات نقشی دارند؟
آیا زندان های کوبا پر از زندانی است؟

قوه قضائیه «مستقل» کوبا، تا سال ۱۹۵۹ در خدمت دیکتاتوری باتیستا قرار داشت. این قوه، دستگاه قضایی طبقاتی بود. دستگاهی علیه مردم کوچه و خیابان و علیه تمام کسانی که علیه استثمار و سرکوب بپا می خاستند. بعد از انقلاب ۱۹۵۹، نظام قضایی کاملا زیر و رو شد. گارسیلا پرییه تو از ابتدا، در روند تغییرات ساختاری نظام قضایی حضور و مشارکت فعال داشت (ابتدا به عنوان دانشجوی دانشکده حقوق و سپس از سال ۱۹۶۷ به عنوان قاضی دادگاههای ناحیه ای). وی در سال ۱۹۷۴ به مقام قاضی استان ارتقاء یافت و از سال ۱۹۸۸ به عنوان قاضی دیوان عالی خلق برگزیده شد. گارسیلا پرییه تو بالاخره در سال ۱۹۹۱ به مقام معاونت دیوان عالی خلقی هاوانا انتخاب گردید.

سئوال: در مورد «جدایی» قوه قضائیه از دیگر مراکز قدرت در کشورهای سرمایه داری چه فکر می کنید؟ در یک کشور سوسیالیستی وضع از چه قرار است؟

گارسیلا پرییه تو: در نظام سرمایه داری استقلال قوه قضائیه خواب و خیالی بیش نیست. در این نظام تمام نهادهای دولتی در خدمت طبقه حاکم، بورژوازی می باشند. قضاتی که از منافع دولت سرمایه داری دفاع نکنند، به طور خودکار کنار گذاشته می شوند.
جدایی قوه ها و مراکز قدرت از هم در کشور کوبا معنی ندارد. در کوبا تنها یک قدرت وجود دارد: قدرت انقلابی. به عبارت بهتر، در کشور سوسیالیستی ما، تمام ارگان های قضایی زیر کنترل اجتماعات و نهادهای توده ای قرار دارند. در کوبا، سه نوع محاکم قضایی وجود دارد: دیوان عالی خلقی، چهارده دادگاه خلقی استان و در هر ناحیه، دادگاه خلقی ناحیه. برای هر رأی صادره، امکان تقاضای تجدید نظر و ارجاع پرونده به دادگاه بالاتر وجود دارد. دادگاه نظامی نیز زیر کنترل دیوان عالی خلقی می باشد.

معمولا اختلاف و مشاجرات مربوط به کار در ارگان داوری ویژه کارخانه رسیدگی می شوند. نهاد قضایی کارخانه متشکل از ۳ نفر می باشد: نماینده کارگران، نماینده سندیکا و نماینده مدیریت کارخانه. در صورتی که تصمیم این نهاد قضایی مورد تأئید حتی یکی از طرفین «نماینده» نباشد، در صورت درخواست تجدید نظر، دادگاه خلقی ناحیه مأمور رسیدگی به پرونده می باشد.

سئوال: منظور از: تمام نهادها و ارگان های قضایی تحت کنترل قدرت توده ای می باشند، چیست؟

گارسیلا پرییه تو: سابقا، کوبا عرصه زد و خورد، جدال و پیکارهای طبقاتی حادی بود. در آن زمان، قوه قضائیه «مستقل» بود. در سالهای آخر مبارزه علیه باتیستا، نزدیک به ۲۰ هزار تن از هواداران انقلاب جان خود را از دست دادند. در این دوران، کوبا با مقوله شکنجه، ربودن مبارزین و انقلابیون و ترک تازی جوخه های مرگ (همانند آن چیزی که امروز در بقیه کشورهای امریکایی لاتین دیده می شود) آشنا شد. بعد از پیروزی انقلاب، اولین وظیفه دادگاه های انقلابی، محاکمه جنایتکاران بود. دادگاه های انقلابی بین سالهای ۶۵-۱۹۵۹ تشکیل گردید. این دادگاه ها، تمام متهمین به جنایات جنگی و عملیات تروریستی را مورد محاکمه قرار دادند (سوای آنهایی که نتوانسته بودند به ایالات متحده امریکا فرار کنند). امروزه امپریالیسم، بسیاری از همین جنایتکاران را مورد حمایت قرار داده و بیشرمانه آنها را به عنوان «آلترناتیو دمکراتیک» برای کوبا معرفی می کند.
قوانین مربوط به تغییرات بنیادی و ایجاد دستگاه قضایی نوین برای کوبا در همین دوره تنظیم گردید. در طی سالهای ۶۰، دادگاه های خلقی ناحیه تشکیل یافتند. به همین خاطر نقش و وظیفه قضات خلقی بیش از پیش اهمیت یافت.
دومین دور تغییرات در دستگاه قضایی و دولتی در سال ۱۹۷۴ صورت گرفت. نظام قضایی کنونی حاصل: دستگاه داوری بعد از انقلاب، دادگاه های خلقی انقلابی و مشارکت فعال نمایندگان خلق می باشد.

سئوال: در کوبا، توده مردم کوچه و خیابان، چگونه در روند داوری مشارکت می کنند؟ و دستگاه قضایی با قاضی فاسد و حق و حساب گیر چگونه برخورد و رفتار می کند؟

گارسیلا پرییه تو: در ابتدا و قبل از هر چیز، باید بگویم، در کوبا، اقتدار توده ای به معنای واقعی کلمه منافع و حقوق توده های مردم را نمایندگی و پاسداری می نماید. این یک اصل مهم و پایه ای است. چرا که اقتدار توده ای از اختیارات کامل اداری بر کل دستگاه قضایی برخوردار است. حزب کمونیست هیچ نقشی در معرفی کاندیداها ندارد. کاندیداها در گردهمایی های توده ای دستچین و سپس در باره توانایی و شایستگی های آنها صحبت می شود. در کوبا، هر کسی می تواند کاندیدایی را معرفی و یا اهداف و برنامه اش را اعلام دارد. کاندیداها از طریق آراء مخفی و عمومی انتخاب می شوند. تمام دادگاه ها، و حتی دیوان عالی خلقی، متشکل از قضات حرفه ای و غیرحرفه ای (قضات توده ای) می باشند. به طور کلی، توده خلق در تمام محکمه ها از طریق نمایندگانش حضور دارد. قضات اعم از حرفه ای و توده ای، همگی توسط توده های مردم انتخاب می شوند.
قضات توده ای چگونه انتخاب می شوند؟ کاندیداها، در محلات، در کارخانجات، در طول جلسات و گردهمایی های کمیته های محلات، سندیکاها و یا سازمان های زنان، دستچین شده و سپس پیشنهاد می شوند. اجلاس اقتدار توده ای، از بین کاندیداها، اصلح ترین ها را انتخاب می کند. یک قاضی توده ای با حفظ شغل اش، دو ماه از سال را با حفظ حقوق، به قضاوت می پردازد. وی بقیه ماههای سال را به انجام شغل اصلی اش اختصاص می دهد. برای قضات حرفه ای موفقیت در امتحان و داشتن یکسری شایستگی های ویژه در نظر گرفته شده است. بعد از دستچین شدن، تشکیلات اقتدار توده ای در مورد قبول و یا رد کاندیداها برای امر قضاوت، تصمیم گیری می کند.

در سطح ناحیه، هر گونه داوری و صدور حکم با حضور ۳ قاضی (یک قاضی حرفه ای و ۲ قاضی توده ای) صورت می گیرد. هر کدام از قضات صاحب یک رأی هستند. در مورد دادگاه های عالی تر، ترکیب قضات فرق می کند. در سطح استان دادگاه های مربوطه متشکل از ۳ قاضی حرفه ای و ۲ قاضی توده ای می باشند. اعتبار نامه قاضی توده ای دادگاه خلقی استان برای دو سال و نیم و قاضی حرفه ای برای ۵ سال می باشد. تشکیلات اقتدار توده ای بنا به تشخیص خود، هر لحظه که اراده نماید، می تواند اعتبار نامه قاضی را فسخ و نامبرده را از مقام خود عزل نماید.

سئوال: در فرانسه، در بلژیک و دیگر کشورهای اروپایی، زندان ها مملو از زندانی هستند. در کوبا اوضاع از چه قرار است؟

گارسیلا پرییه تو: کوبا کشوری است فقیر. ما تلاش می کنیم تا نظام سوسیالیستی را در کشور خود برقرار نمائیم. در کوبا، هر کس به رایگان از خدمات درمانی، آموزشی، اشتغال و غیره برخوردار است. با حذف و الغاء بخش مهمی از تضاد های اجتماعی، عملا بخش بزرگی از جرائم، در کشور ما از میان رفت. تعلیم و تربیت دوباره و اشتغال، دو اصل مهمی هستند که چراغ راهنمای ما در اجرای مجازات و تنبیهات می باشند. در کوبا، هر زندانی از احترام برخوردار است. ما یکسری مجازات و تنبیه های بدون توقیف و حبس داریم. در چنین مواردی فرد محکوم در یک موسسه معمولی کار می کند. اما تمام همکاران وی در جریان محکومیت وی قرار دارند. در چنین شرایطی، دیسیپلین کاری و مسئولیت کاری فرد مذکور مورد کنترل و بررسی قرار می گیرد. فرد محکوم حق و حقوقی برابر با دیگران دارد و حقوق اش را نیز دریافت می کند. زندانیان نیز به نوبه خود موظفند، کار کرده و کلاسهای آموزشی برای یادگیری حرفه و کار را دنبال کنند. آنها در قبال کاری که انجام می دهند، حقوقی نیز دریافت می نمایند. آنها از حق ملاقات افراد خانواده برخوردارند و بعد از گذشت مدت زمانی، می توانند تقاضای مرخصی تحت نظارت بنمایند. در صورت داشتن مشکلات خانوادگی (به عنوان مثال مریضی شدید فرزندان)، فرد زندانی بسته به محکومیت و رفتارش، می تواند به طور موقتی آزاد شود.

سئوال: در کوبا هنوز مجازات اعدام وجود دارد؟

گارسیلا پرییه تو: انقلاب کوبا دوره های مختلفی را از سر گذرانده است. دوره هایی که در آن حکم اعدام ملغی شده و یا مجددا در قوانین حقوقی ما گنجانده شده است. ما قبل از هر چیز می باید شرایطی که تحت آن انقلاب کوبا می باید به مبارزه خود برای حفظ موجودیت ادامه دهد را مورد بررسی قرار دهیم. کوبا مجازات اعدام را خیلی به ندرت اجراء می کند. بر مبنای قرانین کوبا، این مجازات نمی تواند شامل جوانان زیر ۲۰ سال شود. در طی ۳۶ سال گذشته، هیچ زنی در کوبا به اعدام محکوم نشده است. در صورت محکومیت به مرگ، کل پرونده توسط دیوان عالی خلقی مورد مطالعه و بررسی مجدد قرار می گیرد. در چنین مواردی، شورای دولتی نیز می باید حکم صادره را مورد تأئید قرار دهد. شورای دولتی می تواند مجازات اعدام را لغو و کیفر را به ۳۰ سال زندان تغییر دهد. مجازات اعدام معمولا برای مجریان و طراحان عملیات های تروریستی علیه جامعه در نظر گرفته شده است.

ایالات متحده، عملیات و حملات تروریستی علیه کوبای سوسیالیستی را ارج نهاده و طراحان و مجریان آنها رامورد ستایش قرار می دهد. در سال ۱۹۷۶، یک هواپیمای متعلق به شرکت هوایی کوبا توسط تعدادی هواپیما ربا ربوده شد. امروزه متهمین این عملیات هواپیما ربایی، با خیال آسوده در میامی امریکا زندگی می کنند. موارد متعدد تلاش، برای بهلاکت رساندن رهبران ما مشاهده شده و می شود. تا روزی که کشور ما محاصره و مورد حمله قرار گیرد، مجازات اعدام نیز همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند. هر کسی که با اهداف و نیات تروریستی به کشور ما نفوذ کند، می باید کیفر اعدام را نیز به جان بخرد. بدون شک، وجود مجازات اعدام می تواند تعدادی از تروریست ها را از ارتکاب به عملیات جنایتکارانه باز دارد. روزی که کشور سوسیالیست ما بتواند در صلح و صفا به حیات خود ادامه دهد، آن روز، قطعا رفتار و سیاست ما نیز تغییر خواهد کرد.